27 maja 2015

Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa

Celem tej wycieczki, która się odbyła 16 maja, były głównie miejsca, które mile wspominam z dzieciństwa. Jeździliśmy całą rodziną do rodziny, która mieszka między innymi w Mielcu, Sarnowie i Nowej Dębie. Te trzy miejscowości chciałem odwiedzić i był to mój priorytet, żeby się tam dostać, a przy okazji poznałem też inne - ciekawe z nazwy, lub ze względu na walory krajobrazowe.

Zachęcony osiągnięciem sprzed tygodnia, kiedy to udało mi się objechać Tatry dookoła, stwierdziłem że czemu by nie spróbować trasy jeszcze dłuższej, ale w nieco łatwiejszym terenie. Po sprawdzeniu na mapie dystansu jaki musiałbym pokonać i prognozy pogody, powiedziałem sobie: "Jadę!"


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - wieża kościelna na tle czerwonego nieba
© Mirek W. / Dzięki Bogu nie miałem po drodze żadnej awarii.


Szczerze mówiąc wcześniej nie śniło mi się nawet, że wybiorę się w tak długą trasę. To było poza moim zasięgiem, aż do teraz. Sprawdziłem się, wiem już z jakiej "gliny jestem zrobiony" i wiem, że trzeba mieć mocny charakter, żeby na takie coś się decydować. Wiem co to znaczy morderczy wysiłek i chylę czoła przed ludźmi, którzy dokonują jeszcze większych rzeczy, bo są tacy, oj są :) Ja nie staram się być lepszy od nikogo. Staram się tworzyć lepszą wersję siebie i udowadniać sobie, że mogę osiągnąć wiele, dzięki determinacji, poświęceniu.

Trasa miała być dłuższa niż tydzień wcześniej, dlatego wieczorem usmażyłem sobie naleśniki, żeby rano mieć to z głowy. Pamiętałem też o naładowaniu wszystkich akumulatorków. Zabrałem ze sobą dwa od przedniej lampki, po nauczce z poprzedniej wycieczki, gdy miałem tylko jeden, który się wyładował i jechałem w ciemnościach przez jakiś czas :) Jak się okazało później, tym razem wystarczył jeden, ale jak to mówią: "przezorny zawsze ubezpieczony" :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - Ja na tle wschodzącego słońca
© Mirek W. / Koniec medytacji, 400 km samo się nie zrobi :)


Warunki atmosferyczne były podobne jak tydzień temu, dlatego żeby nie było powtórki z rozrywki, to zabrałem rękawiczki z długimi palcami i cienką czapkę, którą ubrałem pod czapeczkę z daszkiem. Termometr wskazywał około 6 °C, gdy wyjeżdżałem z domu, a podczas jazdy spadła ona aż do 2,2 °C za Niepołomicami, dlatego doceniłem dodatkową odzież.

Dzień wcześniej podczas rozpoznania trasy, planowałem że pojadę przez Puszczę Niepołomicką, jednak panował jeszcze półmrok i widząc w okolicy mgłę wolałem się tam nie zapuszczać :) Mógłby mnie zaskoczyć jakiś dzik lub jeleń, a ja łosiem nie jestem tylko samotnym wilkiem, który wie jakimi ścieżkami podążać, dlatego losy mego życia wiją się jak wąż wśród wielu przeszkód na swojej drodze, które omijam zwinnie jak kozica :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - słońce przebijające się rano przez mgłę
© Mirek W. / Słońce przebijające się nieśmiało przez mgłę.


W okolicy miejscowości Grobla, słońce powoli zaczęło wyglądać zza horyzontu, dlatego jego pojawienie się wywołało u mnie niekrytą radość. Wyjątkowo ładny był ten wschód słońca, który dodatkowo potęgowała mgła, zalegająca jeszcze gdzieniegdzie w okolicy. Lubię takie spektakle świetlne, których reżyserem jest słońce, dlatego często robię zdjęcia w takich okolicznościach, gdy tylko jestem świadkiem. Czasem ze mną w roli głównej :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - moja radość nie zna granic na widok wschodzącego słońca
© Mirek W. / Tak wyszło :) Za wcześnie tam byłem, ale cieszę się że już świta, bo słońce to mój napęd.


Rozwiązałem częściowo mój problem z poprzedniej wycieczki, polegający na przewożeniu kilku rzeczy w reklamówce na kierownicy, co nie było zbyt wygodne, bo ciężko się było dostać do środka. Za każdym razem musiałem ją odwiązywać. Na szczęście udało mi się znaleźć w domu całkiem zgrabną torebkę, która świetnie się nadawała do tego, żeby ją przymocować do kierownicy. Oprócz tego zabrałem dodatkowo małą saszetkę, która też się przydała. Przypiąłem ją do kierownicy za pomocą rzepa od starej torebki pod ramę.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - wschodzące słońce oświetlające drogę przede mną
© Mirek W. / Tym razem jechałem w stronę słońca.


Na trasie mojego przejazdu znalazły się aż dwie wioski o nazwie Zabawa, całkiem przypadkiem zresztą :) Przez jedną, która znajduje się koło Wieliczki, już przejeżdżałem wielokrotnie, chociażby podczas poszukiwania pewnej skrzynki. Drugą, znajdującą się jakieś 70 km dalej na wschód, zdobyłem pierwszy raz. Powstał tam pierwszy na świecie pomnik, nazwany "Przejście", upamiętniający ofiary wypadków komunikacyjnych. Ksiądz Zbigniew Szostak z Zabawy zachęca rodziny ofiar, do przywożenia przydrożnych krzyży właśnie tam, gdzie zostaną upamiętnione w należyty sposób.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - Zabawa, pierwszy na świecie pomnik upamiętniający ofiary wypadków komunikacyjnych
© Mirek W. / Pierwszy na świecie pomnik ofiar wypadków komunikacyjnych w Zabawie koło Tarnowa.


Nie jechałem zapewne trasą, którą w dzieciństwie pokonywałem wiele razy samochodem razem z rodziną. W pamięci utkwiły mi jedynie jakieś momenty z jazdy i pobytu u rodziny w tych kilku miejscowościach, do których chciałem dotrzeć. Zapamiętałem samoloty na lotnisku w Mielcu; zapach borówek, lasów i suszonych grzybów, filmy z serii Akademia Policyjna, wcielanie się w rolę woźnicy i kierowcy samochodu w Sarnowie; gry komputerowe i wideo oraz słuchanie muzyki w Nowej Dębie. To niezapomniane miłe chwile. Z pewnością było też sporo niemiłych przeżyć, ale lepiej nie pamiętać o nich :) Byłem trudnym dzieckiem, to fakt i rodzice musieli wykazywać się wielką cierpliwością.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - rynek w miejscowości Żabno
© Mirek W. / Ryneczek w miejscowości Żabno.


Jak na razie jechało mi się znakomicie. Praktycznie równinny teren jaki zaczął się od Niepołomic pozwalał mi osiągać prędkość miejscami 35 - 40 km/h, przy której kilometry szybko uciekają. Jechałem przez niemal 70 km ze średnią ponad 30 km/h. W czasie tej wycieczki pobiłem kilka moich długodystansowych rekordów na rowerze MTB:
  1. 50 km - 1 godzina 35 minut
  2. 50 mil (80,467 km) - 2 godziny 38 minut 55 sekund
  3. 100 km - 3 godziny 19 minut 3 sekundy
Sielanka skończyła się przed Dąbrową Tarnowską, która skojarzyła mi się z nazwą Tarnowskie Góry. Już zacząłem się bać i rzeczywiście zaczęły się góry, a właściwie to górki, a konkretniej to jedna :) Raptem jakieś 30 metrów różnicy poziomów, to było nic w porównaniu do kilkuset metrów jakie pokonywałem w Tatrach na jednym podjeździe. Później znowu już było tylko z górki. Praktycznie aż do samej Nowej Dęby.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - dwa drzewa na zielonej łące na tle błękitnego nieba w miejscowości Żdżary
© Mirek W. / Piękne okoliczności przyrody w miejscowości Żdżary.


Średnia z całej wycieczki jest dla mnie rekordowa jak na tak długi dystans. Jednym słowem była to bardzo szybka trasa. Na tej trasie się nawet szybko stoi :) Nadaje się idealnie do bicia rekordów długodystansowych. Będę próbował kiedyś :) Osiągi miałbym jeszcze lepsze, gdyby nie konieczność zatrzymywania się na zrobienie zdjęć, jedzenie, siku. Nie jechałem w gruncie rzeczy bić rekordów, no może jeden - najdłuższy dystans dzienny.

Pierwszy postój na posiłek zrobiłem sobie w Radgoszczy, gdzieś na poboczu drogi. Zjadłem dwa naleśniki, rozglądając się przy tym dookoła w poszukiwaniu ciekawych obiektów do fotografowania. Od razu moją uwagę przykuł jeden z domów, stojący nieopodal, którego dach wyglądał jak dzieło jakiegoś przedstawiciela nurtu w malarstwie zwanego color field painting :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - dach domu w Radgoszczy pomalowany różnymi kolorami
© Mirek W. / Idealny przykład nurtu color field painting. Bo trzeba mieć fantazję, dziadku! :)


Nie byłem jeszcze zmęczony, bo przejechałem dopiero 120 km, dlatego postój nie trwał długo. Szybko wsunąłem połowę naleśników, które miałem i ruszyłem dalej, niby pojedzony, ale w dalszym ciągu głodny - nowych wrażeń, przygód, widoków.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - rower Author Traction SX w Radgoszczy
© Mirek W. / Postój w Radgoszczy nie trwał długo. Nie byłem jeszcze zmęczony i zjadłem szybko na stojąco :)


Daleko nie ujechałem i znowu musiałem się zatrzymać, żeby urządzić sobie polowanie na konia, który pasł się na przydrożnej łące. Doskonale nadał się do tego obiektyw mojego aparatu i to był mój pierwszy raz :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - Radgoszcz, pasący się koń na łące
© Mirek W. / Z aparatem wśród zwierząt :)


Dojechałem do Radomyśla Wielkiego, gdzie na rynku znajduje się prototypowy samolot PZL M-2, skonstruowany w Mielcu.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - Radomyśl Wielki, samolot M-2 na rynku
© Mirek W. / Samolot PZL M-2, zbudowano tylko 3 takie prototypy


Pierwszy etap mojej wycieczki był coraz bliżej. Jeszcze tylko po drodze zaliczyłem Rudą :) Po raz pierwszy. Może dlatego nie chciała zatańczyć. Stała wryta w ziemię jak słup.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - Ja i znak drogowy miejscowości Ruda
© Mirek W. / Ruda zaliczona :) Ty jesteś ruda. Szalona ruda. Na pewno ruda?


W Mielcu strach mnie przeleciał, gdy mnie prawie samolot przeleciał ... nad głową :) Nie było go tam ponad 20 lat temu.



Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - Mielec, samolot AN-2 na tle błękitnego nieba
© Mirek W. / Samolot AN-2 w Mielcu od 2003 roku strasz... to znaczy wita turystów :)


Udało się. Pierwszy cel wycieczki osiągnięty. Zrobiłem kilka zdjęć i skierowałem się w kierunku drugiego, który był oddalony o jakieś 10 km. Nie pchałem się przez centrum Mielca, mimo że ciut bliżej. Nie chciałem tracić czasu na wjeżdżanie i jazdę po ścieżkach rowerowych, które już się zaczęły, co spowolniłoby mnie tylko. Pojechałem gdzieś bocznymi drogami przez okoliczne wioski.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - Mielec, samolot z napisem Mielec Wita na tle błękitnego nieba
© Mirek W. / Poczułem się przywitany, ale długo tam nie zabawiłem.
W końcu to nie Zabawa, tylko Mielec :)


Po drodze miałem jechać przez Grochowe pole, według wszystkich znaków na niebie i ziemi...


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - znak drogowy miejscowości Grochowe
© Mirek W. / Zaraz będzie grochowe pole :)


jednak okazało się, że jest tam tylko wiatrakowe pole :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - wiatrakowe pole w miejscowości Grochowe
© Mirek W. / Grochowe, to znaczy wiatrakowe pole w miejscowości Grochowe :)


Szkoda że wiatraki nie były bliżej, bo chętnie bym im się przyjrzał z bliska. Kiedyś miałem okazję w okolicy Miechowa, gdzie stał jeden. Miałem wtedy więcej czasu i zboczyłem z głównej drogi, z której był widoczny w oddali. Tym razem czas mnie ponaglał i nie mogłem sobie pozwolić na dłuższe przerwy i zboczenie z trasy.

Sarnów, do którego jechałem, leży obok wsi Grochowe, bo w ogóle miejscowości o takiej nazwie jest w Polsce całkiem sporo. Ten do którego dotarłem, to mała wioska, w której znajduje się zabytkowy kościół wybudowany w 1833 roku. Muszę powiedzieć, że byłem zaskoczony jakością dróg, po których jechałem. Spodziewałem się wielkich dziur i innych atrakcji, a tu miła niespodzianka w postaci niezłej jakości asfaltu. To lubię :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - ja i znak drogowy Sarnów
© Mirek W. / To tutaj 25 lat temu
bawiłem się w woźnicę :)


Wspomnienia zaczęły powracać. Były jak stara książka, w której ząb czasu zniszczył większość stron. Zachowały się jedynie nieliczne. Na jednej z nich widzę siebie i rozcięty na jakimś szkle palec u nogi, gdy boso brodziłem w płytkiej wodzie płynącej w pobliżu małej rzeczki Babulówka. Przewracam stronę, a tam już przyjemniejsze wspomnienie, gdy jako dzieciak jadąc z kilkoma osobami na wozie zaprzęgniętym w konia, dostałem do ręki lejce i mogłem poczuć się po raz pierwszy jak woźnica :)

Kolejne strony, to pierwsza jazda samochodem, jako kierowca, chodzenie po okolicznych lasach w poszukiwaniu grzybów i borówek, próba wygrania z komputerem szachowym :) Chciałem mieć taką zabawkę, bo lubiłem grywać w szachy, podobnie jak mój ojciec, który często rywalizował ze swoim bratem, tocząc długie potyczki szachowe :) Szkoda że nie mam zdjęć z tamtego okresu. Miło by było pooglądać je teraz. Dzisiaj pisane księgi wspomnień, będą zapewne bardziej trwałe i zapełnione emocjami, bo dużo łatwiej można wszystko zarejestrować.

Ale dość tych wspomnień, bo się rozkleję - powiedział but do sandała :) Trzeba dokończyć kolejny rozdział przygód, które będę może wspominał za 20 lat. Według mapy do ostatniego celu wycieczki zostało mi jakieś 15 km, ale przez las. Skonsultowałem się z kimś stojącym pod sklepem spożywczym i dowiedziałem się, że przez las można jechać, ale są tam drogi o luźnej nawierzchni, dlatego wolałem nie ryzykować i pojechałem dookoła. Zamiast 15 km zrobiłem 35 km, ale jechało się bardzo dobrze, bo drogami asfaltowymi. Jechałem drogą wojewódzką 872, która biegnie 8 km przez las i byłem bardzo zaskoczony, że panuje tam tak znikomy ruch samochodów i przez cały ten czas minęło mnie dosłownie kilka. Nawierzchnia drogi jest tam po prostu wzorowa, ale bez wątpliwości przyczyna leży w ilości samochodów jakie po niej jeżdżą. Raz dobrze położona nawierzchnia wytrzyma długie lata w dobrym stanie.

Jadąc przez ten las czułem w powietrzu ten charakterystyczny zapach, który pamiętam z dzieciństwa. Chyba dało się wyczuć zapach borówek, które już zaczęły kwitnąć.

Nie było zbyt ciepło i praktycznie do samej Nowej Dęby nie pozbyłem się ochronnej odzieży z rąk i nóg. Dojechałem tam o 11:45 i na szczęście w pobliżu głównej drogi znajdowała się restauracja przy stacji benzynowej. Kupiłem sobie tam tureckiego kebaba z sosem półostrym i gorącą herbatkę i po odpoczynku, już z nową porcją energii, dałem nogę w powrotną drogę :) Licznik wskazywał 205 km. Do domu długa droga. Co najmniej drugie tyle i jak się okazało wyszło nieco więcej.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - ja z moim rowerem Author przy znaku drogowym Nowa Dęba
© Mirek W. / Cel wycieczki zrealizowany. Tam bywałem w dzieciństwie.


Wybrałem część trasy powrotnej trochę inną, żeby przejechać przez miejscowości, w których jeszcze nie byłem i urozmaicić sobie widoki. Dobrze zrobiłem, bo już całkiem niedaleko mogłem jechać autostradą do nieba :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - autostrada do nieba w miejscowości Niwiska
© Mirek W. / Prawie do nieba wzięłaś mnie we wsi Niwiska :)
Jechałem dalej już cały wniebowzięty, a moje oczy zaczęły się robić Mokre ze wzruszenia, a może to wiejący wiatr wywoływał ich łzawienie :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - znak drogowy Mokre
© Mirek W. / Suche Mokre. Ani śladu deszczu :)


Wiedziałem że lekko nie będzie i właśnie się przekonałem, co to znaczy mieć drogę usłaną różami. Na mojej drodze stanęła Róża na rurze :)


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - znak drogowy Róża
© Mirek W. / Podróże przez Różę :)


Zgodnie z przysłowiem: "nie ma róży bez kolców", jej zdobycie okupione było wielkim wysiłkiem. Mógłbym napisać, że zdobyłem tę różę, jadąc przez wichry i burzę, ale to tylko połowiczna prawda. Burz nie było na szczęście, ale wiatr dawał się we znaki w drodze powrotnej z Nowej Dęby. Wiał mi prosto między oczy, niczym matador, który chce wykończyć byka na korridzie, zadając mu cios szpadą :) Unikałem go jak mogłem. Nawet przez kilka kilometrów schowałem się za jadącym 35-37 km/h ciągnikiem. Tak to można jechać, ale gdy niestety dojechał do celu, ja wlokłem się dalej już bez osłony przez jakiś czas, jadąc 23-26 km/h.

Słyszałem że w Róży, cyganka wróży, dlatego pojechałem do niej, żeby mi powróżyła. Mówi do mnie:

- Widzę, że spotkasz na drodze kogoś. Jedną różę już zdobyłeś, ale weź ode mnie drugą i zrób komuś prezent.

Podziękowałem za wróżbę, zabierając dwie róże ze sobą z myślą, że dam je jakiejś damie :) Osobiście nie wierzę w przepowiednie, czy też wróżby i podchodzę do nich z przymrużeniem oka. Jednak bardzo szybko okazało się, że tym razem to prawda, bo tuż przy drodze zauważyłem ją. Była mała, nieśmiało się uśmiechała, na poboczu stała, taka figlarna i była Czarna, czarująca i gorąca, co widać na poniższym zdjęciu, po zbędnej odzieży zdjęciu. Oj tak, było już na tyle ciepło, że mogłem zdjąć nogawki i bluzę i poczuć aksamitny dotyk majowego słońca.


Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - ja przy znaku drogowym Czarna
© Mirek W. / Mała czarna potrafi rozbudzić każdego :)


Myślę sobie, oczko zmrużę i dam jej te róże, a nuże. Ja się położę na podłoże, a ona zachęcona, na rurze taniec wykona.

Koniec zabawy, bo się ściemnia i trzeba jechać do domu :) Jeszcze gdzieś na małym podjeździe minąłem grupkę nastolatek, które na mój widok zareagowały dosyć żywiołowo wykrzykując coś. Poczułem się jak uczestnik wyścigu Tour De Pologne dopingowany przez kibiców :) Usłyszałem między innymi:

- A co Pan ma na plecach?

Akurat w kieszonce na plecach wiozłem butelkę 0,75 litra z wodą. Jedna z dziewcząt zaczęła biec w moim kierunku, pewnie chcąc mi pomóc wjeżdżać pod górkę, ale przyspieszyłem i została w tyle. Pomachałem im z uśmiechem na twarzy, bo rozbawiły mnie swoją reakcją :)

Przejeżdżałem przez dziesiątki małych i większych miejscowości, pokonałem wiele rzek i małych rzeczek, nawet widziałem góry z baaardzo daleka, ale jednak :) Dlatego moją wycieczkę mógłbym podsumować takim krótkim wierszykiem parafrazującym refren znanej piosenki disco polo, którą poznałem będąc dzieckiem. Wiem, moje gusta muzyczne i nie tylko, są dziwne, ale o nich się podobno nie dyskutuje :)

Rzeki pokonałem, góry też widziałem,
wielki las minąłem, w nocy wyjechałem,
żeby dotrzeć tam, gdzie wspomnień czar,
żeby pamięci o nich, we mnie tlił się żar.


Oto kilka danych z wycieczki:
  • przejechany dystans: 416,66 km
  • czas jazdy bez postojów: 16 godzin 24 minuty
  • średnia prędkość: 25,25 km/h
  • maksymalna prędkość: 56,03 km/h
  • wysokość początkowa: 260 m n.p.m.
  • maksymalna wysokość: 328 m n.p.m.
  • pokonane podjazdy: 1604 metry
  • temperatura w cieniu w czasie jazdy: od ~ 2,2 °C do ~ 22 °C


Na koniec przebieg trasy, którą jechałem zarejestrowany za pomocą aplikacji Endomondo.

Powrót do przeszłości na trasie wspomnień z dzieciństwa - mapa przejazdu

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Proszę nie reklamować stron w komentarzu.